Przenikanie dwóch światów

Ooooooooo raaaaaaaaaaaaaany chciałam dzisiaj napisać trochę o blogowaniu i chcąc znaleźć coś na atrakcyjny wstęp, zadałam wujkowi Googlowi pytanie o cytaty związane z blogowaniem ;) I ja patrzę i ja widzę, że zaczynając pisać bloga powinnam była wpierw zapoznać się z różnorodnymi poradnikami dotyczącymi tej aktywności ;)) Ogarnęła mnie lekka panika, noooo bo co ja w takim razie tu robię skoro nie przygotowałam się należycie ? ;))
Po głębokim namyśle, postanowiłam zignorować wszelkie instruktaże i opowiem Wam trochę o sobie w kontekście blogowania :))

Właściwie prawie od zawsze coś sobie rękodzielniczo dłubię ;) W związku z tym  kilka lat temu zaczęło mi chodzić po głowie, że aby pokazać moją twórczość innym,  może powinnam założyć bloga, . I ja naiwna zamiast zacząć profesjonalnie, od czytania poradników, zaczęłam bywać..... w Blogosferze ;) Moje bywanie polegało na wyszukiwaniu ciekawych blogów niekoniecznie o treści rękodzielniczej i regularne ich czytanie. Następnym krokiem było dość nieśmiałe komentowanie. Po pewnym czasie okazało się,że to czytanie i coraz śmielsze komentowanie, staje się powoli bardziej emocjonalne i te blogerki u których bywałam regularnie, zaczęłam traktować jako zaprzyjaźnione koleżanki, a wizyty na blogach jak spotkania towarzyskie :)) W realnym świecie niełatwo umówić się na spotkanie, wszyscy mamy jakieś obowiązki, terminy. Komputer zaś można włączyć w każdej wolnej chwili i nawiązać kontakt z zaprzyjaźnioną osobą.
Jednak w takim tylko wirtualnym kontakcie czegoś mi brakuje. Ja to nazywam brakiem znajomości twarzy. Jestem wzrokowcem i naprawdę czuję osobę kiedy ją zobaczę :)) Ideałem zaś jest nie tylko zobaczyć, ale i pobyć razem. Dlatego też wykorzystuję każdą okazję aby się spotkać z moimi blogowymi koleżankami w realnym świecie :))

Blog który bardzo polubiłam i w którym zaczęłam pisać swoje pierwsze komentarze, to było Za Moimi Drzwiami a że osoba która go prowadzi to moja krajanka, to ją postanowiłam poznać najpierw :)) I tak poznałam Ankę Wrocławiankę, która potem stała się Gosianką, a teraz jest po prostu Gosią :)))
Od Gosi trafiłam do Lidii do Życia i szycia . Lidka i jej mąż, przybyli do Wrocławia na biegi z kijkami i stało się to okazją do naszego spotkania :))
Dzika kura w pastelowym kurniku Hany i Miki to zjawisko niezwykłe, jeśli ktoś z czytających nie zna tego bloga to bardzo dużo traci :))) Do kurnika także trafiłam od Gosianki. I załapałam się na Sabacik  zorganizowany na gumnie u Hany, na którym poznałam: Hanę i Mikę, Kretowatą, Owcę Rogatą i była tam także Lidia:)))
Zaraz potem poznałam cudARTeńkę, z którą spotykałam się jak przyjeżdżała do Wrocławia. Byłam z nią także razem w Zakopanem, gdzie spędzałyśmy wspólne wieczory z Miką :))
A potem to już kolejności nie pamiętam :)) Podam więc bez należytej kolejności kogo jeszcze poznałam : JolkęM, AnięM, Opakowaną, Brujitę,


Dlaczego piszę o tym teraz, bo własnie wróciłam od Orszulki z jej polskiego Orszulkowa :))) Orszulka zawiozła mnie do Inkwizycji, gdzie oprócz niej poznałam jej rodzinę i jej niezapomniany zwierzyniec :) A kilka dni wcześniej we Wrocławiu była Elaja ze swoją siostrą Gosią Maszową :)) i w międzyczasie odbył sie Sabacik u Gosi na którym oprócz mnie była Elaja i jej siostra Gosia Maszowa i jako niespodzianka JolkaM :)) Jak widzicie taka mała kumulacja :)))

Strasznie Wam dziewczyny dziękuje że mogłam Was wszystkie poznać, porozmawiać i po prostu pobyć razem, bo to bycie razem z Wami jest dla mnie najważniejsze. Wzbogaciłyście mój świat :))))
Ale to jeszcze nie koniec, bo mam zamiar spiąć się i odwiedzić Kalipso z którą wspólnie coś knujemy i jak się skończą te upierdliwie upały i kiedy powrócą nasze zdolności twórcze, to zamierzamy Wam to zaprezentować :)))
 Nawiasem mówiąc większość osób o których pisałam wyżej, poznałam przed założeniem bloga :))

Jak wspomniałam to bycie razem z moimi poznanymi w Internecie koleżankami jest dla mnie najważniejsze, dlatego na tych spotkaniach prawie nie robię zdjęć, no chyba że jesteśmy w terenie i okoliczności przyrody, albo jakieś ciekawostki, jednak odciągną moją uwagę od sympatycznego towarzystwa :)))

Dlatego też pełnej dokumentacji zdjęciowej nie będzie, ale trochę to i owszem. Z żalem muszę niestety poinformować, że dzień przed wyjazdem do Orszulki, po długiej i bardzo rzetelnej służbie.... padł mój.....aparat fotograficzny, prawdopodobnie matryca odmówiła posłuszeństwa, dlatego moje zdjęcia z pobytu u Orszulki i Inkwizycji, są raczej kiepskie ;(( Niestety ale nie udało mi się odświeżyć znajomości i zapanować nad moim starym aparacikiem :((( Na szczęście poratowała mnie Orszulka swoimi zdjęciami, za co jej bardzo dziękuję :))

Tak jak napisałam, będzie trochę zdjęć :) Są to zdjęcia z moich ostatnich spotkań.
Elaję i Gosię Maszową na inauguracje naszej znajomości zaciągnęłam do ciemnego parku, na szczęście zaczęło się całkiem nieźle ;)))

Ela i Gosia przyjechały  z Warszawy pod wieczór.
Pojechałyśmy do Parku Szczytnickiego na wieczorny spacer.

I trafiłyśmy na zachód słońca :)))

Słońce zachodzi za świeżo odrestaurowany Pawilon Czterech Kopuł

Słońce odbija się w basenie fontanny multimedialnej, która w tym dniu była nieczynna z powodu awarii.

A potem nastąpiła ciemność ;))
Dziewczyny przepraszam, to ten upał.......

 Zdjęcia zachodów słońca dodałam w hołdzie .....  mojemu aparatowi, który tak wiernie mi służył przez lata ;)) Ilość zdjęć zachodów obrazuje także cierpliwość Gosi, która nie robiła zdjęć, ale spokojnie stała obok i pobłażliwie pozwalała na cykające szaleństwo mnie i Eli. Za co Ci Gosiu bardzo dziękuję:))

Niżej zachodzące słońce, w innym miejscu i w innym czasie. Zdjęcie to zostało zrobione w trakcie naszego sabatowego spaceru, w tropikalnej temperaturze pomimo wieczorowej pory. O sabacie bloginek zorganizowanym przez siebie, pisze Gosianka na swoim blogu Za Moimi Drzwiami, są tam także personalne zdjęcia uczestniczek zlotu :))

Uczestniczki złotu na Moście Bartoszowickim.
Na pierwszym planie JolkaM, w oddali Ela, jakiś pan, Gosianka i Gosia Maszowa.
Chcąc zażyć trochę ruchu mietły zostawiłyśmy u gospodyni ;))
JolkoM dziękuję za pamięć :))

Gosianko bardzo Ci dziękuję, że pomimo tego obezwładniającego upału zorganizowałaś to spotkanie, było przesympatycznie i swobodnie tak jakbyśmy poznały się jeszcze przed Potopem, albo i dzień przed :)))
Ojesu co ja gadam, co ja gadam, przecież to tylko ja żyję tak długo, a one takie młode....


Z Elają i Gosią Maszową spotkałam się jeszcze raz i kto zgadnie gdzie je zawlokłam ? ;))) No, no.... macie rację, gdzie indziej jak nie do.... ogrodu botanicznego :))

To zdjęcie świetnie obrazuje nasze spacery :)
Ela fotografowała, Gosia obserwowała i......cierpliwie czekała :)))
Gosia to taki dobry opiekuńczy duch :))

Ela fotografuje :)))

Na schodach do mojego mieszkania spotkałyśmy jaskółkę , nasza sublokatorkę :))
Jaskółki od lat mają gniazdo na naszej klatce schodowej,
nad drzwiami wejściowymi do mieszkania sąsiada.
W tym roku były dwa lęgi i własnie w tym dniu jaskółeczki
 z drugiego lęgu opuściły gniazdo, a wtedy uczą się fruwać
 na naszej klatce schodowej :))

W planach miałyśmy zobaczenie jeszcze trochę miasta, ale zwiększający się upał skutecznie studził nasz zapał i tak spacerkiem przez Ostrów Tumski, robiąc przerwę na obiad, dotarłyśmy na popas do Mojego Pokoju, aby tu miło spędzić jeszcze jakiś czas razem :))) Dziewczyny dziękuję wam za Waszą obecność i całą resztę :)))

Kilka dni później korzystając z miłego zaproszenia Orszulki, udałam się w stronę moich ulubionych gór, w których ostatnio bywam bardzo rzadko. Polskie Orszulkowo to piękne miejsce do życia :)))
Spotkanie było jednodniowe ale intensywne, prawie od wschodu do zachodu słońca :)))
Wpierw po pysznym śniadaniu, spacerek po najbliższej okolicy.

W najbliższym otoczeniu Orszulkowa, jakiś chyba domorosły artysta wykuł sobie pieska, sądząc po wyglądzie skały,
piesek ma już słuszny wiek.

Zaraz koło piesa znajduje się krowa.  Orszulka robi zdjęcie, które znajduje się poniżej.

Mordusia krowy dobrze widoczna, rogi są na załomie skały. Zdjęcie autorstwa Orszulki.

Potem Orszulka zrobiła mi niespodziankę i pojechałyśmy do Inkwizycji i jej zwierzyńca. Inkwi ma do swoich zwierząt matczyne uczucia i niektóre niecnie to wykorzystują, jak na ten przykład trzynoga owieczka Agnieszka, która bardzo dobitnie pokazuje, że "służba" nie ma nic do powiedzenia ;)) Skubana nie chciała mnie wpuścić do samochodu ;))A jak ta owca potrafi pyskować, to kłótliwe beczenie, jak ono brzmi....
Niestety z żalem muszę powiadomić, że ta bestia mój aparacik, pokazał mi że to on rządzi, zdjęcia zwierząt są tak kiepskie, że do pokazania nadaje się tylko fotografia koników ;(((

Koniki huculskie Inkwizycji.Nie ma ślicznych kóz
i owiec
i psów :(((

A potem pojechałyśmy na obiad w bardzo ciekawe miejsce do znajomych Orszulki, którzy to miejsce stworzyli i tam gospodarzą :))

Jest to wędzarnia ryb, które można spałaszować na miejscu.
Na pierwszym planie kameralny bar rybny w głębi wędzarnia. 

W tym ciekawym urządzeniu, które skonstruował sam gospodarz, z....... bojlera, koła pochodzą z jakiegoś urządzenia rolniczego, wędzone są ryby.

Gospodarz pokazuje nam wędzące się ryby, które takie ciepłe, prosto z wędzarni trafiają do żołądków głodomorów :)))
Takich jak mu trzy :))
Porcje były solidne i bardzo dobre :))) 

Po obfitym jedzonku oczywisty jest spacer, pojechałyśmy do urokliwego miejsca na takowy.

Wspaniały las, to lubię :)))

Słońce przypieka solidnie, ale po tych drzewach tak prawie tego nie widać.

Są też i skały, to także lubię i wodospad.
 Ja na górze.....

one na dole :)))

A tak wyglądało moja "wdrapanie" się na tą górę ;))
To po prostu one zeszły w dół ;)))

Pięknie jest .......

Tutaj nie widać suszy, jest bajkowo- cudownie :))

Taki klombik.
To natura wymyśliła wszystko, my ją tylko naśladujemy.

Mój mściwy aparacik, zły na mnie, że nie poświęciłam mu na tyle uwagi,
aby go sobie przypomnieć ;))

Prawie wszystkie zdjęcia z tego spaceru są autorstwa Orszulki, dziękuję :)) 

Bo przecież jednak potrafi robić zdjęcia :))

Orszulko, Inkwizycjo bardzo Wam dziękuję za ten wspaniały dzień :)) I do zobaczenia :))


Jak widać powyżej, tych osobistych kontaktów jest całkiem sporo i na pewno to jeszcze nie koniec, bo takie przenikanie się dwóch światów jest bardzo sympatyczne i uważam że prawidłowe, albowiem osobisty kontakt z drugim człowiekiem jest bardzo ważny, chociaż nie zawsze możliwy :))

Dziewczyny mam nadzieje że o wszystkich pamiętałam i wszystko prawidłowo podlinkowałam, jeśli jest coś nie tak, natentychmiast poprawię :)) Od linków zaczęło mi się trochę kręcić w głowie ;)))