poniedziałek, 23 października 2017

Skoro jesień, to ja dzisiaj o kolorach :)

Przez Wrocław idzie sobie jesień...

Spotkałam jesień przed naszym ogrodem botanicznym, tyyyyyyylachna broda jej urosła ;)
A skoro jesień, to  nikogo chyba nie zdziwi, że  ja dzisiaj o kolorach ;)

Kolory są wszechobecne, otaczają nas zawsze i zewsząd, pomimo, że są dla nas czymś oczywistym, jednak potrafimy je na nowo ciągle odkrywać. Bezpośrednie powiązanie z funkcjonowaniem organizmu człowieka wydaje się zatem oczywiste, biorąc pod uwagę złożoność ludzkiego ciała, jego współistnienie ze środowiskiem, przede wszystkim zaś wykorzystywanie przez wszystkie ziemskie organizmy wszelkich bodźców, do których przecież bez wątpienia należą barwy. Instynktownie wiemy, co jest dla nas dobre, mówiąc np., że coś jest piękne, czyż nie zachwyca nas tęcza ze swoimi odcieniami, barwami, tonacją i subtelną harmonią, urok krajobrazów, piękno przyrody, czy zachwycałoby nas to wszystko gdyby nie miało kolorów? Barwy odgrywają wielką i nieocenioną rolę w naszym życiu.

Skoro kolory mają takie duży znaczenie w naszym życiu, to przyjrzyjmy się co oferuje nam jesień w tem temacie :)





ŻÓŁTY – radość, ciepło, pewność siebie
Żółty, to żywy kolor, pełen radości, idealny na smutek i depresję. Inspiruje i dodaje pewności siebie. Rozjaśnia myślenie i poprawia pamięć. Wskazany dla ludzi poszukujących zastrzyku energii.


Mój ulubiony miłorząb, aże mnie zatchło, jak go zobaczyłam takiego jesiennie wystrojonego!!!


                            POMARAŃCZOWY – ciepło, bezpieczeństwo, inspiracja
Kolor idealny na stany depresyjne gdyż poprzez swoje ciepło przywraca radość, dodaje otuchy, podnosi poczucie własnej wartości i poprawia nastrój.




                                  CZERWONY – witalność, aktywność
Czerwony pobudza do działania, ożywia, wzmacnia oraz rozgrzewa i rozpala zmysły. Dodaje optymizmu i siły dzięki czemu mamy więcej energii do zdobywania celów i walki z depresją. Idealna dla ludzi ospałych i przemęczonych.






                                        ZŁOTY – mądrość, odwaga
Złoty kolor dodaje pewności siebie, energii, odwagi i skutecznie pomaga zwalczać lęk oraz depresję. Ma korzystny wpływ również na umysł gdyż pomaga pobudzić kreatywność i przyswajanie wiedzy.



                                          BRĄZOWY- stabilność, wiedza
Brązowy kojarzy się z równowagą, spokojem, stabilnością i poczuciem bezpieczeństwa. Wspomaga również koncentrację oraz przyswajanie wiedzy. Ludzie którzy go noszą są często bardzo zrównoważeni.

http://medikway.pl/znaczenie-kolorow-i-ich-wplyw-na-samopoczucie/



Podsumowując, jesienne kolory dają nam: radość, ciepło, pewność siebie, bezpieczeństwo, inspirację, witalność, aktywność, mądrość, odwagę, stabilność, wiedzę.
Fiu fiu, co za zestaw!!!

A popatrzmy co oferuje nam zima:

SZARY – ochrona, wyciszenie
Jest formą bariery ochronnej, która odgradza nas od świata i otoczenia. Kolor ten odpręża, wycisza i uspokaja. Jednak UWAGA – w nadmiarze może powodować izolację od otoczenia i smutek.
CZARNY – pewność siebie, tajemniczość
Kolor czarny wbrew negatywnym skojarzeniom gdy jest stosowany w odpowiednich dawkach wycisza i uspokaja oraz dodaje pewności siebie. Barwa ta również podkreśla autorytet, dodaje kompetencji i tajemniczości.
BIAŁY- intuicja, ochrona
Biały korzystnie wpływa na zmysł intuicji, ochrania przy tym i odbija negatywne emocje oraz energie. Kolor ten dodaje również optymizmu i poprawia samopoczucie.
http://medikway.pl/znaczenie-kolorow-i-ich-wplyw-na-samopoczucie/

Ochrona, wyciszenie, pewność siebie, tajemniczość,  intuicja, no nie brzmi najgorzej, tylko że współczesne zimy najczęściej są tylko szare, a szary w nadmiarze  może powodować izolację od otoczenia i smutek.

Pięknie nam to natura urządziła, że przed szarą zimą, dała nam tak energetyczną w swoich kolorach jesień!
Szkoda marnować takie bogactwo, wchłaniajmy więc w siebie kolory jesieni, abyśmy nasiąknęli nimi jak gąbka, będziemy z tego czerpać, gdy otoczy nas szarość!!!

Zgromadziłam sobie zdjęciowo, spory kolorowy zapas, podzielę się dzisiaj z wami jego cząstką  :)

Ups, ale jeśli jesień i jej kolory to także...i Oranżdyń ;) Właśnie dopiero niedawno odkryłam, że ofiarowałam mu cały zestaw jesiennych kolorów, gapa ze mnie, bo przecież zrobiłam go już 4 lata temu i nawet na fejsie jest moim znakiem rozpoznawczym...
Prawdę mówiąc lekceważyłam go trochę, chociaż różne ludziska mówili, że się im podoba i na tegorocznym festiwalu ciągle zbierał pochwały... W końcu gupio mi siem zrobiło, że tak go niesprawiedliwie traktuję, bo to wyobraźcie sobie, nigdy mu nawet porządnej sesyjki nie zrobiłam. Na szczęście już to naprawiłam :)
Oto tak wygląda moje jesienne dyniaczysko!!!


Taka trochę pająko-stonoga mi wyszła ;)















Jesień i Oranżdyń, no chyba pasują do siebie...


Jesienna pogoda ma przedziwne poczucie humoru ;)  W następną, po święcie dyni niedzielę, słońce zaczęło bezczelnie śmiać się ze mnie, że na festiwalu zrobiło mi takiego psikusa, zabrałam więc Oranżdynia do ogrodu botanicznego aby pokazać, że jestem ponad takie niestosowne psikusy ;)

W ogrodzie wpadliśmy w zachwyt, no bo cóż też ta jesień, w duecie ze słońcem, potrafi zrobić z człowiekiem!!!
Oranżdyń z zachwytu wtulił się w mojego ulubionego miłorzęba?








Wędrowałam po ogrodzie z dyniakowym wielonogiem, z każdej strony nacierały na nas intensywne, wzmocnione słońcem kolory, przeważały żółty, pomarańczowy, czerwony, złoty, brązowy...


Fioletu trochę też było ;)


I od tych barw, było nam coraz bardziej radośnie, ciepło i bezpiecznie...


Na moją witalność barwy te, też miały wpływ, a jakże, bo snułam się po tym ogrodzie kilka godzin :)


I aktywna byłam niesamowicie, bo pstrykałam zdjęcia jak szalona i wtykałam Oranżdynia w każdy co bardziej malowniczy kąt, sprawdzając, tożsamy jest z tą jesienią czy też nie?


Zmachałam się tą dreptaniną, przysiadłam na ławce i... dopadła mnie wtedy... inspiracja!


No bo, fontanna, moja ulubiona, dyniak, jesień ze swoimi kolorami i to cudowne słońce, tyle inspirujących rzeczy naraz !!!


Aha i jeszcze spreparowany przez naturę lampion z miechunki. Tak interesująco wyglądał, że zaswędziały mnie ręce i zerwałam dwa z tej gałązki.



A potem miechunkowe lampioniki zainspirowały mnie do poszukiwania, coraz ciekawszych fotograficznych ujęć...




I znowu pstrykałam, pstrykałam, pstrykałam...bo trzeba Wam wiedzieć, że fascynuje mnie światło, staram się utrwalić je w fotografii, a robię to po swojemu :)


 Po mojemu to znaczy, że głównie manipuluję obiektywem, ustawiając go pod różnym kątem, nazywam to "łapaniem światła w obiektyw". Na parametry też zwracam uwagę, ale jeśli chodzi o uchwycenie światła nie są dla mnie najważniejsze.


Pokazuję Wam tylko niektóre zdjęcia, z trudem wybrane z olbrzymiej masy, nie sposób pokazać ich wszystkich, bo w ciągu 4 godzin zrobiłam ich...1100, tak tak, na pewno dwa zera, słownie tysiąc sto ;) I na każdym zarejestrowałam inne światło! Odsiałam trochę tych z których nie byłam zadowolona ;)


Tak oto zainspirowały mnie te jesienne barwy i światło oczywiście! :)



















Miechunkowe lampiony dopełniały kompozycję :)


Czyż to nie kwintesencja jesienności?! ;)




Cierpię chyba, na syndrom niecierpliwego oka, bo nie mogę usiedzieć spokojnie, ciągle coś mnie prowokuje do robienia zdjęć ;)
Hmm...jak by ten miechunkowy lampionik sfotografować jeszcze inaczej...






Jesień w ogrodzie miała jeszcze trochę innych barw, na przykład fiolet marcinków i biel bielinka :)




Owady tłumnie korzystały z promieni słonecznych, przed zimą trzeba nałykać się ciepła i światła!










Powyżej pokazywałam detale jesieni, te które mnie urzekały, teraz dla odmiany popatrzcie na kilka szerokich planów, czyż nie zachwycają!?














Jednak detale bardziej do mnie przemawiają :)



Świecący pajączek, cymesik :)


Hmm, ten szeroki plan...no cóż...też urzekający :)





Moja ulubiona aleja kasztanowa :)
Moja ulubiona aleja kasztanowa, wyznacza kierunek do mojego domu!!!

A na koniec żółto-pomarańczowo-czerwono-brązowego spektaklu, mój autoportret!!!
Pożeraczka światła to JA hehehehehehehe

Trzeba się mocno skoncentrować...

...już, już, jeszcze moment...

...i JEST!!!
Za moment je połknę, to światło ;)

Złota jesień najbardziej złota jest wtedy, kiedy wyzłoci ją słońce, brak jego promieni sporo ujmuje jesiennym barwom, a za oknem...deszcz...
Liczę jednak na to, że słońce okaże się tak łaskawe i jeszcze zdąży rozświetlić jesienne barwy, zanim całkiem opadną. A wtedy polecę znowu chłonąć energię z jesiennych kolorów i Was także do tego namawiam! :)))


29 komentarzy:

  1. Dyn jest sliczny! Troszke pajaczkowe nozki, ale za to oczka przesliczne i madre:)
    No i swietne zdjecia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Stukrotne dzięki Basiu :)
      Nie podobają Ci się pająki, a tygrzyka kiedyś widziałaś?
      Oczka to ani chybi ma po mnie :)))

      Usuń
    2. Pajakow nie lubie, ale musze tolerowac :)
      Tygrzyka nie znalam, teraz poznalam i musze przyznac, ze jest sliczny! I ma takie ladne pasiaste rajstopki :)

      Usuń
    3. Znasz przysłowie: "Szczęśliwy dom gdzie pająki są", ponoć obecność pająków to gwarancja, że w domu nie ma nic toksycznego, pajączki domowe są mi obojętne, a te od babiego lata to nawet lubię ;)
      Całą kolonię tygrzyków widziałam kilka lat temu w jeżynach w rodzinnej wsi mego oćca, piękne są :)

      Usuń
  2. Piękne zdjęcia i opowieść o łapaniu światła. ALe że Ty je pożerasz... Aj ti, ti:)
    Dyniak śliczny, jak wszystkie Twoje dyńki.
    :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hehehehe Kalipso, no to światło to zbyt pożywne nie jest alllllle jak smakuje!!! ;)
      Dzięki:*

      Usuń
  3. Z Ciebie, Marija, jest prawdziwa fotoholiczka - ponad tysiac zdjec w kilka godzin, no no! Ja zrobie setke na spacerze i juz mi sie wydaje, ze przesadzilam z iloscia. :))
    Sesja przepiekna, taka jesien moglabym nawet polubic, za jej kolory, blekitne niebo, cieple slonce. A nie, jak dzisiaj, za calodzienna mzawke, zimno, brak slonca i zwisly nastroj bleee...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zdecydowanie taka przepiękna złota jesień powinna trwać co najmniej do wiosny, no ale cóż...u nas też pada, możemy pocieszać się zdjęciami :)))
      Dzięki Aniu za uznanie :)

      Usuń
  4. Maryś, przepiękne zdjęcia!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki Eluś :)))
      Nieskromnie przyznam, że jestem z nich zadowolona ;)

      Usuń
  5. Pomysł z miechunką fantastyczny, świetnie zdjęcia wyszły. Lubię kolory jesieni, dzisiaj mimo pochmurnego dnia też dodawały uroku parkowym alejkom.
    Dyniaczek wygląda jak przybysz z innej planety, którego urzekły barwy jesieni.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Serdeczne dzięki Ewo :)
      Bardzo mi się podobają takie spreparowane ażurowo przez naturę rośliny, w tamtym roku wypatrywałam takiej miechunki u koleżanki w ogrodzie, ale to nie był jeszcze ten czas, no a w ogrodzie była ;)

      Usuń
  6. Cóż za piękne kolory :) Owoce miechunki są w Anglii przysmakiem i cenią je oj cenią, portfel się kurczy ;) Dyniak pajączek bardzo urokliwy, w jesiennych kolorach, a te jego zgrabne nuszki, ach :) Jeśli o kolory chodzi to już od bardzo wielu, wielu lat mój faworyt to czarny - Artenka swego czasu podejrzewała, ze jestem Gotka ;) Pozdrowienia Marija :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Stukrotne dzięki Orszulko :)
      Miechunkę to je się tą rozdętą, czy jakiś inną odmianę? Próbowałam ją w Niemczech, koleżanka mi kupiła na spróbowanie, jak dla mnie smak podobny do pomidora ;)
      Widziałam Cię w czarnej sukience, bardzo dobrze Ci w tym kolorze :) Jak weszłam w wiek średni też zaczęłam ubierać się na czarno, przedtem wydawało mi się, że jestem za blada do tego koloru, jednak zdecydowanie wolę ubierać się kolorowo. Najlepiej jest mi w czerwonym i niebieskim :) Niedawno w parku miałam zabawną historię, zaczepiła mnie, a właściwie przyczepiła się do mnie, starsza ode mnie pani i na początek uraczyła mnie komplementem, że bardzo ładnie mi w czerwonym, a ja jej odpaliłam, że wiem o tym, trochę ją zaskoczyła moja szczerość ;) Za komplement oczywiście podziękowałam :)
      Ciepłe myśli ślę Orszulko :)

      Usuń
  7. Dziewięciornica na jesiennym spacerze !! Cudności !! ;o)

    OdpowiedzUsuń
  8. Jesienna czerwień jest przepyszna.

    OdpowiedzUsuń
  9. przecudne kolory,,doładowujmy się nimi:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Po to własnie jest ten wpis, aby doładować się teraz, a jak zajdzie taka potrzeba, to do niego wrócić :)

      Usuń
  10. bajeczne ręce a przy okazji Ty Marysiu . Zawsze się zaskakująco raduje gdy oglądam wspaniałości jakich Jesteś Matką.
    A pan przyroda jest nie zastąpionym artystą .Wczoraj położyłam cztery klonowe liście , niby takie same ale jak inne

    wieczorowo macham z Podlasia - Dośka

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fajnie się czyta takie peany na swój temat, to oznacza, że te moje dyniaki jednak do czegoś są potrzebne, stukrotne dzięki Dośko!!!
      :)))
      Co do przyrody to ludzka wyobraźnie nie sięga jej nawet do pięt, fajnie że jest, jeszcze? wkoło nas i że potrafimy się nią zachwycać!
      Odmachuje z wieczornego Wrocławia-Marysia, hmm wolę jednak Maria, albo Marija, abo może być Mania, jeszcze Mari i Maryś no i Marycha, Marychna :))) Marysia to JUŻ nie ja ;) Ło ale Ci napisałam, mam nadzieję, że Cię to nie przerazi, ale tak jakoś, gdzieś tak od środka czuje niechęć do Marysi ;)))

      Usuń
    2. eeeee tam , ja też nie koniecznie preferuję Marysi i na każdą mawiam Mania a na jedną Marietka . Natomiast nie uznając zdrobnień czyli Dorotki wymyśliłam Dośkę i wielbię Dorotę .
      łazikujemy z Czarkiem po lesie i zadziwia nas jej odmienność niż w centralnej . Niby to samo a jednak inne i piękne w swojej bogatej prostocie .

      Usuń
    3. Fajnie sobie tą Dośkę wymyśliłaś, Gryzmolindę też fajnie :)
      Bardzo lubię szwendanie po lesie i żeby były mchy, paprocie i wrzosy :) Niestety ostatnio bardzo mi nie po drodze do lasu, w ogóle jakoś coraz trudniej wyrwać mi się z tego mojego Wrocławia...

      Usuń
  11. Niesamowite :)) piękne, kocham jesien za te kolory :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :)
      Tak kolory zdecydowanie podobają mi się najbardziej w jesieni :)

      Usuń