niedziela, 1 lipca 2018

Och co to będzie, co to bę...a to tylko wodofon ;)

Wodofon tylko, czy może aż!
Muzyka jest jedną z najważniejszych rzeczy, które stanowią o sile filmu grozy. Warto wiedzieć, że za powstanie większości dziwnych i tworzących upiorny nastrój dźwięków odpowiedzialny jest jeden instrument muzyczny.
Niepokojąca muzyka to niezbędny składnik każdego dobrego horroru. Podczas seansu najczęśniej jesteśmy zajęci obgryzaniem paznokci i nerwowym pokrzykiwaniem, więc nie zastanawiamy się, w jaki sposób budowany jest klimat. Teraz, kiedy nasze tętno jest w miarę spokojne, możemy przedstawić wam Waterphone (po polsku zwany "wodofonem").




Bingo, to właśnie wodofon sprawia, że dziewczyny zaczynają piszczeć ze strachu, a faceci podśmiewują się z nich, chociaż sami patrzą na ekran przez palce i trzęsą portkami. Jego dźwięki oprócz serialu Z Archiwum X możecie również usłyszeć w Let The Right One In, Poltergeiście, czy nawet Matrixie i Star Treku.
Instrument został zaprojektowany przez Richarda Waltersa i pomimo bardzo dużego potencjału nadal nie jest znany szerokiej publiczności. Cóż, do śmierci z powodu zawału serca nam nie śpieszno, więc może to i dobrze, że nie słyszymy wodofonu na każdym kroku.
https://noizz.pl/muzyka/czy-wiesz-jak-powstaja-dzwieki-grozy-w-horrorach-poznaj-najstraszniejszy-instrument/9mstzyh

Dlaczego ja dzisiaj o filmach chociaż to właściwie nie moja bajka :)
A dlatego, bo kilka tygodni temu na Ostrowiu Tumskim spotkałam taką tajemniczą złotą istotę...


Istota ta wyglądała ciekawie, ale w naszym mieście w sezonie wycieczkowym można się natknąć na różne dziwne ludzkie statuy. 
Zaintrygował mnie niesamowity dźwięk...



Ilekroć przed "złocistą" zatrzymywali się ciekawscy gapie i rzucili na tackę pieniążek...


 nieruchoma postać ożywała, a towarzyszył temu niesamowity dźwięk!


 A tenże pochodził z czegoś dziwnego, czego nigdy do tej pory nie widziałam!!!


Ło allllle cudo, nie strzymałam i zaczęłam zagajać ;)


 Dziewczyna jednak twarda była jako skała, albo i beton, nie chciała wyjść z roli, jednak po uśmiechu widać było ze mnie słucha.


Powiedziałam jej, że powinna na murze powiesić informacje na temat swojej osoby.


Potem spytałam, czy można jakieś informacje znaleźć w Internecie?
I wtedy to, "złociutka" zaczęła współpracować :)


 Smyczkiem wskazała mi...


...na cuś, co znajdowało się na rezonatorze instrumentu.
Jako, że czasy sokolego wzroku mam już za sobą, liczyłam na zdjęcie, nie wahałam się użyć zoomu ;)


 Zdjęcie prawdę mi pokazało, dziewczyna wskazała na taki oto symbol, wygrawerowany na rezonatorze tajemniczego instrumentu.


Po chwili, dała mi jeszcze oczami znak, cobym zbliżyła się do niej.


No i cuś mi powiedziała...
Ino że ja zrozumiałam tylko końcówkę: pl.
Ba mało, właściwie nic...

Nie potrafię odszukać w internecie niezidentyfikowanego znaczka, dlatego grzebiąc w necie początkowo poszłam śladem dziewczyny, bo myślałam, że jej przebranie ma związek z instrumentem.
Jednak nic mi się znaleźć nie udało.
Wpisałam więc do wyszukiwarki hasło: bardzo dziwne instrumenty.
No i znalazłam i to za pierwszym podejściem! :) Pomiędzy różniastymi przedziwnymi instrumentami na samym końcu był on!
 Waterphone po polsku wodofon
Wyglądający jak materiał ćwiczebny młodego spawacza, waterphone to konstrukcja przypominająca różnej długości metalowe pręty połączone z połówką hang drum, pełniącą rolę rezonatora. Grać można smyczkiem, pałeczką, ale nie ma przeciwskazań, aby zrobić to jeszcze inaczej. Brzmienie waterphone'a jest mocno hitchcockowe, niepokojące i zimne, przywodzące na myśl muzykę z filmów grozy lat 50. i 60. ubiegłego wieku. Na ognisko się nie nada.
https://www.infoaudio.pl/artykul/158,krotki-przeglad-nietypowych-instrumentow-muzycznych

Na poniższym filmiku widać różne rodzaje wodofonów i słychać dokładnie ich różnorodne niesamowite dźwięki!!!


Jeśli ktoś chciałby sobie taki zrobić to znalazłam także filmik instruktażowy ;)


Waterphone. To instrument muzyczny smyczkowy lub perkusyjny, w zależności od zastosowanej techniki gry. Korpus instrumentu wykonany jest ze stali nierdzewnej a przymocowane do niego pręty - z mosiądzu. Woda wewnątrz instrumentu, poruszając się, powoduje zmiany dźwięku. Zależności rezonansowe wewnątrz waterphonu są dość skomplikowane. Granie na nim może być proste przy pewnej dozie doświadczenia ale zasada działania już taka prosta nie jest. Przez względu na tą złożoność można by go nazwać dźwiękową maszyną. Jego dźwięk rozbrzmiewa długo w spójnym układzie metali powietrza i wody.
http://waterphone.pl/



Zatem poznałam nazwę instrumentu, wpisałam ją więc do wyszukiwarki i dopisałam pl
Tak, tak, tak Waterphone.pl, to ten adres wyszeptała mi dziewczyna, bo to na tej stronie właśnie odnalazłam pokazywany przez nią symbol!!! :)))
Okazuje się, że jest polski twórca wodofonów, nazywa się Sławomir Janus i to na jego instrumencie grała "złota dziewczyna"


Sławomir Janus tak pisze o sobie:
Moja historia i waterphone
Kiedy byłem dzieckiem, bardzo lubiłem eksperymentować z fascynującymi dźwiękami metalowych przedmiotów. Mój dziadek miał warsztat ślusarski tuż przy domu, więc było tego mnóstwo. Dźwięków i "instrumentów". Pewnego razu zdarzyła się rzecz przełomowa. Wańka-wstańka, jedna z moich zabawek spadła roztrzaskując swoją plastikową obudowę a ze środka wypadł metalowy dysk z przymocowanymi prętami. Było to dźwiękowe serce zabawki. Pręty były uderzane przez znajdującą się w środku kulkę która potoczyła się pod szafę a ja odkryłem że można uderzać pręty gwoździem, tym razem w konkretne dźwięki. Ten grający metalowy przedmiot stał się jedną moich ulubionych muzycznych zabawek. http://waterphone.pl/




Kiedy pierwszy raz zobaczyłem waterphone Richarda Watersa byłem oczarowany, znowu spotkałem na swojej drodze metalowy dysk z przymocowanymi prętami, wydający niesamowite dźwięki. Jednocześnie zdecydowałem się na próbę zbudowania takiego instrumentu. Podobna sytuacja miała miejsce wcześniej kiedy zdecydowałem zrobić swój pierwszy bęben. Pomysł narodził się błyskawicznie i pozostał aż do realizacji. Pierwszy waterphone jaki zrobiłem był daleko od ideału, nie mniej, działał. Został od razu użyty na otwarciu Europejskiej Stolicy Kultury we Wrocławiu. Później pojawiały się kolejne próby, coraz bardziej udane. Do chwili obecnej udało mi się stworzyć kilka świetnych waterphonów. Dużo eksperymentowałem i nadal to robię. Cały czas próbuję się zaskakiwać możliwościami jakie tkwią w dźwięku. http://waterphone.pl/



I tak to zabawiłam się w detektywa i bardzo mnie cieszy,że jednak udało mi się odnaleźć tajemniczy symbol, no i zdobyłam wiedzę na temat tego przejmująco brzmiącego instrumentu. Ciekawa jestem, czy udało Wam się wysłuchać do końca wszystkich zamieszczonych przeze mnie filmików? :) 
Intryguje mnie jeszcze "złota postać" kreowana przez dziewczynę, może Wam się moi szanowni czytelnicy z kimś kojarzy? Z jakimś filmem, albo jakimś mitem? Będę wdzięczna za sugestie :)



21 komentarzy:

  1. Mysle, ze zlota postac dziewczyny sluzyla do dodania jeszcze wiekszej tajemniczosci instrumentowi. Faktycznie te dzwieki sa jakies niepokojace i przenikaja do samego jadra jestestwa. Slyszalam je czesto, ale nigdy nie zastanawialam sie, co je generuje, raczej myslalam, ze kolejny elektroniczny gadzet.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Złota dziewczyna" może być postacią z otwarcia ESK we Wrocławiu, bo to na tej uroczystości został wykorzystany wodofon Janusa. Szperałam trochę w archiwalnych zdjęciach w necie, ale tych zdjęć nie ma dużo.

      Usuń
  2. Ale to fajne!
    Jeżu malusieńki, jak ja by chciała mieć ciut czasu i zwiedzić Wrocław... Zdziczeję niedługo do reszty przez tę robotę :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na Ostrowiu Tumskim byłam już setki razy, mogłoby się wydawać, że to nudne, ale zawsze uda mi się tam coś ciekawego znaleźć :)
      Rok akademicki się kończy, trza wyrwać trochę czasu dla siebie i ruszyć w miasto! :)))

      Usuń
  3. Dziekuje! Znowu sie czegos nowego, ciekawego dowiedzialam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się, że zajrzałaś i że Cię to zainteresowało :)

      Usuń
  4. Przyznaję się, że nie wysłuchałam muzyki na filmikach ... niestety te dźwięki się mi nie podobają, są zbyt zgrzytliwe na moje delikatne uszy ;)
    Ale sam instrument jest oczywiscie bardzo ciekawy i warto było sobie wiedzę poszerzyć :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A mnie się udało trochę tego posłuchać, ale w pewnym momencie miałam dosyć ;) Wydaje mi się, że te dźwięki są chyba jednak bardziej strawne jak są tłem do jakieś akcji. Dziewczyna grała tylko króciutką frazę :)

      Usuń
  5. No pięknie się sprawiłaś i ciekawie.No to teraz już wiem czemu się bojam na filmach tego typu;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki :)
      Zawsze jakoś to lżej na duszy jak poznamy źródło grozy :)

      Usuń
  6. BArdzo ciekawie brzmi, podobaja mi sie te niezwykle dzwieki. Zrobilas dobra reporterska robote!
    Wrocilam z Paryza i przed Centrum Pompidou bylo dwoch grajkow mongolskich, z dziwnym smyczkowym instrumentem i spiewajacych gardlowymi dzwiekami...zadzialalo to na mnie jak magia, nie moglam sie z tego miejsca ruszyc...w koncu moj brat zdecydowal mnie wyprowadzic z tego oniemnienia i doprowadzic do muzeum...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. oniemienie mialo byc

      Usuń
    2. Te dźwięki były tak niesamowite i intrygujące, że nie strzymałam i musiałam zabawić się w detektywa, a poza tym porozumiewanie się z dziewczyną bawiło mnie :)
      Na mnie muzyka wodofonu działa różnie, niektóre filmiki odsłuchałam do końca z fascynacją, za to ten ostatni, aż świdrował mi w mózgu. Może za dużą dawkę sobie zadałam :)
      Dziewczyna grała króciutką frazę, akurat tyle aby zaintrygować, ale gapie przede wszystkim zwracali uwagę na jej kreację.

      Usuń
  7. Kreacja dziewczyny nie kojarzy mi się z niczym konkretnym, natomiast instrument zafascynował. Niesamowite te dźwięki i nasuwają różne skojarzenia, podobało mi się.
    Fajnie, że poszperałaś, zawsze dobrze jest dowiedzieć się czegoś nowego.
    Jeden kot uciekł, drugi słuchał z dziwną miną.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wygląda na to, że na dźwięki wodofonu ludzie reagują podobnie jak twoje koty, jednych fascynuje, a drudzy nie mogą ich znieść. Nie wiem do jakiej grupy przypasowałby Myk, bo ich nie słyszał :)

      Usuń
  8. Posłuchałam, pooglądałam:*

    OdpowiedzUsuń
  9. Uwielbiam Twojego bloga :) Genialny jest :0

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo miło przeczytać tak entuzjastyczną opinię, dziękuję :)

      Usuń
  10. całe życie człowiek się uczy, nie miałam pojęcia o istnieniu takiego instrumentu! jak zawsze u Ciebie ciekawie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Stukrotne dzięki :)
      To jest fajne, że Świat nas ciekawi, a wiedzy jest tak dużo, że i tak nie damy rady wszystkiego przyswoić.

      Usuń