Spacerkiem przez Wielkanoc.

W tym roku z różnych względów, jakoś zupełnie nie miałam ochoty na okołowielkanocną działalność plastyczną. Miewam jednakowoż od czasu do czasu szczęście i tak to w Zabawie Wiosennej u cudARTeńki i Tomka, udało mi się wylosować zestaw czterech karteczek  o tematyce wielkanocnej, wykonanych metodą haftu matematycznego.
Karteczki "matematyczne" pojawiły się u mnie w towarzystwie przesympatycznych zajączków :) To wielkanocne kicaje i jako takie zajęte są malowaniem pisanek.

Zabrałam je aby pokazać im Wrocław, a one cały czas dekorowały te jajca :)

Patrzcie no, co za pracowite maluchy, zamiast choć trochę zachwycić się kwitnącymi drzewami, one bez przerwy malujo ;)

Na Katedrę też nie zwróciły uwagi!!!

W podzięce za bardzo miłe życzenia i karteczki matematyczne, które przyniosły ze sobą, no i za te pisaneczki-kraszaneczki i za to że takie sympatyczne, zaprowadziłam je do wrocławskiego krasnalka, co by je przewiózł na swojej koparce :) A one nie przerwały malowania, ale widać, że zadowolone z przejażdżki :)

Tak to szczęśliwy los dostarczył mi materiał na świąteczny wpis, dlatego to, razem z zajączkami zabrałam w plenerek, haftowane matematycznie karteczki, coby im zrobić sesyjkę :)
Wielkanocna symbolika karteczek pięknie wpisała się w naszą wiosnę!
Chodziłam z kartkowym bractwem po wrocławskich ulicach, tak jak przed wieloma, wieloma laty chodził Jan Sztaudynger. Dostrzegł on, na tych ulicach znacznie więcej niż ja, no ale on był poetą :)))
Chodzi maleńki święty
Po ulicach Wrocławia
I muchy z siatek pajęczych
Własnymi palcami wybawia.

Ratuje wróble ranione,
Koniom sierść startą jedwabi,
W parku skoszone siano
Na kopy wysmukłe grabi.

Dzieci prowadzi przez jezdnię
Wśród rozpędzonych pojazdów
Zbiera do swego fartucha
Opadające gwiazdy .

W ciągu każdego poranka ,
W ciągu każdego wieczora
Zjawia się w wielu miejscach
Znienacka, jak metafora .

Lecz wyśmiewają go trochę
Inni, prawdziwi święci ,
Wysoko w hierarchii nieba
Wzniesieni czy posunięci .

Mówią , że jego cuda
To nie są cuda prawdziwe .
Bo czy to cud doprawdy
Rozplatać końską grzywę ?

Bo czy to cud doprawdy
Ratować muchę z pajęczyn ?
Mucha jest taka natrętna ,
Tak uporczywie brzęczy .

Albo przez jezdnię przenieść
Uprzykrzonego bachora,
Lub zjawić się znienacka ,
Znienacka jak metafora .

Ale kochają świętego
Ubodzy ludzie Wrocławia
I muchy , które z sieci
Własnymi palcami wybawia .

I kocha go też Odra ,
Chociaż nikomu nie powie ...
Bo na jej srebrnym czole
Gwiazdy gasnące łowi .

Choć nie pisały o świętym
Ozdobne litery kronik ,
Nie opowiada o nim
Żadna tablica ni pomnik . 

W Rzymie nie słyszał papież ,
Że istniał taki święty ,
Co przez żurawi klangor
Żywcem był wniebowzięty .

A mnie balladę o nim
W niebo wpisała jaskółka ,
Wcale nie kreśląc liter ,
Lecz kreski , spirale i kółka .

Odcyfrowałem balladę
Do głębi serca wstrząśnięty ,
Że taki był cudowny
Nie istniejący święty .

Za kilka dni Wielkanoc, święto nierozerwalnie związane z wiosną, a jajko to symbol nierozerwalnie związany z tym świętem.

Z chaosu wyłoniło się olbrzymie jajo, z którego wykluł się świat. To jeden z najstarszych i najbardziej popularnych symboli. W wyobrażeniach wielu ludów pierwotnych wszechświat był monstrualnym jajem, które uformował wszechmocny i niewidzialny Bóg
Jajo pojawia się również w mitach śródziemnomorskich, oznaczając nieboskłon, na który składa się siedem sfer. Zmienione przez Noc jajo wydało Erosa. Z jaja powstała Ziemia, ze skorupy Niebo. Także z jaja, jakie zniosła uwiedziona przez Zeusa Leda, wykluli się Dioskurowie, Helena Trojańska i Klitajmestra.
Tradycje wielu kultur podkreślały wspólny rytm jaja ze światem, Słońcem, płodnością, zmartwychwstaniem. Było ono znakiem powrotu wiosny, domem. Używane w magii leczniczej i oczyszczającej uwalniało swą mocą siły witalne. W owalnym kształcie zamknięta była nadzieja na odradzanie się życia. 

U Słowian jajko związane było z kultem boga słońca, było symbolem solarnym, symbolem nowego życia, narodzin.[4] Było również uważane za potężny amulet przeciw czarom i złym mocom, występowało więc w obrzędach wiosennych i ku czci zmarłych.[5] Z kultury ludowej, w której jajko pełniło rolę talizmanu zabezpieczającego przed złem lub zaklinacza dobrego, symbolu zdrowia i życia, miłości i płodności wyrósł zwyczaj święcenia wielkanocnych pisanek. W procesie chrystianizacji pisankę włączono do elementów symboliki wielkanocnej. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jajko_w_kulturze

Podziwiam pisankowy kunszt, ale sama ich nie robię. Od jakiegoś czasu robię jednak kurojaja :)
Kurojaja! Co to?
To takie moje rozwiązanie dylematu co było pierwsze, jajo czy kura, bo ponoć naukowcy już się z tym uporali, ale te ich wywody jakieś takie niejednoznaczne ;) https://przyczajonyukryty.blogspot.com/

Najlepsze więc jest takie dwa w jednym ;)
Kurojajo po prostu! :)))

Wielkanocny stół suto zastawiony, wabi...pięknym wyglądem, smakowitymi zapachami i bogactwem potraw.
Ach siąść do niego i kosztować i to i owo i znowu to...to bardzo tradycyjny sposób spędzania Wielkanocnych Świąt!
Ja proponuje aby popatrzeć przez okno, zauważyć, że przecież wiosna...i wyjść do niej!!!

 Pójść z najbliższymi, radować się cudownością odradzania się przyrody :)

Krocząc wśród młodziutkiej zieleni, chłonąć wiosnę całym sobą.

Wyłączyć telefony komórkowe, zamiast wgapiać się w malutki ekranik, popatrzeć na kwiaty!

Uśmiechnąć się do świata i do ludzi!

Zapomnieć o pośpiechu, wsłuchać się w to co mają nam do powiedzenia inni!

Jeśli będziemy bardzo uważni na tym świątecznym spacerze, to może zjawi się znienacka jak metafora, taki jeden święty, o którym mówią
... że jego cuda
To nie są cuda prawdziwe .
Bo czy to cud doprawdy
Rozplatać końską grzywę ?

Bo czy to cud doprawdy
Ratować muchę z pajęczyn ?
Mucha jest taka natrętna ,
Tak uporczywie brzęczy .

Może taki święty wcale nie jest nieistniejący, a może zdarzy się tak, że odkryjemy go...w nas... 

Niech Nam w te Wielkanocne Święta, jaskółka albo inny ptaszek,
Wcale nie kreśląc liter ,
Lecz kreski , spirale i kółka .
wpisze jakąś cudowną balladę!!!