Moje napatrzenia. Czaple lubią Wrocław :)

Niedawno pisałam o napatrzeniach, to taki mój sposób na odsapkę od codzienności :)
Dzisiaj będzie ciąg dalszy moich ptasich napatrzeń.
We Wrocławiu mieście poszatkowanym różnymi ciekami wodnymi jest bardzo dużo różnego ptactwa związanego z wodą, największe z nich to czaple. Lubię wszystkie ptaki, ale czapla to jednak w dużych miastach rzadko spotykany ptak i na dodatek jest go tyyyyyyyyyle, dlatego też spotkanie z nią to ekscytujące przeżycie ;)

A na dodatek, one te czaple są obecne blisko mnie.

Jeśli się ma wyczulony na nie wzrok, to można je dostrzec wysoko na niebie w różnych punktach miasta i o różnych porach dnia. Kiedyś obserwowałam taką jedną nad placem Dominikańskim, to jest samo centrum miasta, krążyła nad nim i miałam wrażenie, że ma ochotę wylądować w samym środku ruchu samochodowego ;)

Nieraz z rana dostrzegam przez okno jak przelatuje nad moim domem.

Fajnie jest dostrzec je na niebie, ale o wiele fajniej jest obserwować je na swoim poziomie, a natykam się na nie w trakcie swoich około wodnych spacerów.

Największe skupisko gniazd wrocławskich czapli znajduje się na terenie ogrodu zoologicznego, położonego nad Odrą. Obserwacja czaplińca, gdy drzewom brakuje jeszcze liści, jest fascynująca, jednakowoż trzeba uważać, coby nie zostać przyozdobionym białą, mało sympatyczną substancją spadającą z góry, albowiem ptaszyska "za potrzebą" nie chadzają "na stronę" :)

Gniazdo nie powstaje samo, należy je zbudować, a budulec rośnie na drzewach, zatem do dzieła!!!

Cienkie giętkie i długie, zatem powinny się nadawać...

Należy wybrać rozważnie.

Popróbuję...

Nie jest łatwo!

Należy odsapnąć krztynkę.

Spróbuję jeszcze raz.

Ciągnę! Ciągnę!

Ciąąąąąąąągnęęęęęęęęęęęęęęęęęęę

I jeeeeeeeeeeeeszcze, jeeeeeeeeeeeeeeeeeeszcze....

Co jest? No ciężko jest...

Odpuszczę?

Nie!!! Nie mogę odpuścić!!!

Udało się :)

Jest, jest, jest!!!

Teraz trzeba starannie ułożyć w odpowiednim miejscu.

A oto inna budownicza, w innym czasie.

Tak się spieszyła, że uciekła mi z kadru ;)

Nad czaplińcem ciągle wre ruch, no i głosy te ptaszyska mają donośny ;)

Jak się jest niedorostkiem, to zdarza się wypaść z gniazda .

Pracownica zoo znalazła na ziemi młodziutką czaplę.

Wrocław nie tylko rzekami stoi, znajdują się w nim także stawy, stawiki i różne bajora :)
Ta woda, to w Parku Szczytnickim, a w niej moczy sobie stópki, no kto? Ano czapelka ;)

I znowu Park Szczytnicki, tylko inna woda i inny czas.
Tą przydybałyśmy w ustronnym zakątku parku na małym stawku, siedziała sobie jak pani na włościach i patrzyła na nas jak na upierdliwych natrętów ;) Nic sobie nie robiła z niewielkiej odległości jaka nas dzieliła.

Jeszcze tu jesteście,

no to zadbam trochę o siebie.

Park Wschodni o którym kiedyś popełniłam osobny wpis, oblewają płytkie wody Oławy, jest to więc czapli raj. Jednak wody te pozarastane są roślinnością i nie każda bytność w parku jest jednoznaczna ze spotkaniem pierwszego stopnia, ale nieraz się udaje :)

A coś takiego fajnego przytrafiło mi się w tym parku, w tamtym roku :)
Czapelka siedziała sobie nad taką malowniczą rzęsową zielonością, na drugim brzegu rzeki, więc dość daleko. W trakcie fotografowanie musiałam używać maksymalnego zoomu, a i słońce było bardzo intensywne, dlatego zdjęcia nie wszystkie są tak ostre jak bym chciała ;)

Taaaaaka sielanka!!!

Wypatrzyłam ją, zatrzymałam się i zaczęłam robić zdjęcia.

Chyba nie bardzo jej się to podobało bo...

doleciały mnie jakieś takie dzwięki jakby kląskanie, a przez zoom zobaczyłam, że kłapie dziobem.

Zwiększyłam więc zdjęciową częstotliwość ;)

Jestem zdjęciowy upierdliwiec, jak mnie coś zafascynuje, to trudno mi odejść i cykam jak maniaczka ;)
Przy przeglądaniu zdjęć na monitorze zobaczyłam że czaple mają...język, a jak mają to mogą nim "pytlować".
Najprawdopodobniej ona do mnie pyskowała cobym sobie poszła ;)

W końcu stwierdziła, że to wstrętne babsko jest jednak niekumate i...

zerwała się do lotu...

przysiadła na wodzie...

i ponownie zerwała się do lotu!
A w moim fotograficzno maniaczym jestestwie rozgrywał się dramat niepewności, zdążę to uchwycić na zdjęciu czy nie...Jak widać prawie się udało, albowiem zdjęcie jednakowoż mogłoby być ostrzejsze ;)

Pooooleciała i...przysiadła nieopodal, popstrykałam ją jeszcze trochę, ale tam słońce było jeszcze mniej łaskawe dla zdjęć, no i ileż można sterczeć przy jednej czapli, odpuściłam i poszłam sobie ;)

Na taką zamaszystą czaplunię natknęłam się nad Oławą, bardzo blisko ulicy Traugutta, która jest bardzo ruchliwą trasą wylotową z miasta, a ten teren nad wodą nawiedzany jest między innymi przez kloszardów i różne "niebieskie ptaki", dlatego w wodzie tej można zauważyć różne obce jej elementy.

Taką fajną ma czuprynkę

Ta nie była tak cierpliwa jak ta powyższa z parku, bo odległość między nami była dla niej mało bezpieczna, a ludzie w tym miejscu, niektórzy mało przyjaźni. Dlatego też jak tylko zauważyła, że się nią zainteresowałam, to po prostu zwiała!

I to by było na tyle moich czaplich napatrzeń :) Oczywiście w tym poście, bo w "naturze" będę zawsze patrzeć na nie z fascynacją!!!

Jeśli ktoś ma ochotę obejrzeć zdjęcia z czaplego polowania nad stawem we wrocławskim Parku Południowym, to warto wdepnąć na tą stronę: http://www.fotoport.pl/park-poludniowy-wroclaw-czapla-na-polowaniu/ Takich zdjęć "jak żyleta" prawdopodobnie nigdy nie uda mi się zrobić ;)